"Ευ πίνειν"

-…εντάξει, νομίζω πως υπερβάλεις λίγο.
-Όχι, καθόλου. Είναι μια μορφή τέχνης με μέλλον. Και ιδιαίτερη πρωτοτυπία θα έλεγα.
-Τέχνη? Μα δεν πρόκειται για τέχνη!
-Πως! Για τέχνη πρόκειται. Αφενός διεγείρει τις αισθήσεις, αφετέρου επιδρά διαφορετικά, ανάλογα με τον αποδέκτη, την γνώση του πάνω σε αυτήν... Και επιδρά πάντα. Είτε έτσι είτε αλλιώς.
-Είσαι υπερβολική.
-Κι όμως. Το «πίνειν» είναι τέχνη φίλε μου. Το «ευ πίνειν» δε, μεγαλείο. Απλά δεν το καταφέρνουν πολλοί. Όποιοι όμως το καταφέρνουν, μιλάμε για υψηλή τέχνη.
-Ε καλά τώρα. Μάλλον είμαστε σε φάση «να ‘χαμε να λέγαμε». Είναι και αργά, μείναμε και μόνοι εδώ στο παμπ…έξω κρύο, σπίτι μοναξιές…
-Μέγα λάθος! Όταν καλέ μου υπάρχει υπόβαθρο, σωστή επιλογή και σωστός καταμερισμός στο χρόνο της πόσης, γίνονται ως και θαύματα. Καθαρό ποτήρι, φρέσκος πάγος, σωστό διάλυμα…θερμοκρασία…Χα! Απίθανο! Γουλιά με τη γουλιά και αρχίζεις να κεντάς το μεγαλείο!
-Ρε συ κοπελιά, πόσα έχεις πιει απόψε?
-Δώδεκα μέτρησα. Ίσως και να μου ξέφυγε κάποιο. Γιατί?
-Ε, προσπαθώ να καταλάβω.
-Μπα, μην το κουράζεις, δεν θα καταλάβεις ποτέ.
-Σοβαρά? Μα κι εγώ πίνω και το μόνο μεγαλείο που κέντησα ως τώρα είναι…
-Φτωχέ μου ναύτη! Με μπίρες και κερασμένα σφυνάκια σε άπλυτα ποτήρια πώς να βρεις μεγαλείο? Εδώ μιλάμε για γεύσεις! Για συνδυασμούς! Για ΤΕΧΝΗ που γεννάει όλες τις υπόλοιπες τέχνες! Έχεις ακούσει ποτέ συγγραφέα σωστά πιωμένο πως μιλάει για το νέο του μυθιστόρημα? Έχεις ακούσει ποτέ μουσικό σωστά πιωμένο να προβάρει την νέα του έμπνευση? Έχεις δει ποτέ προσχέδια σωστά πιωμένου ζωγράφου?
-Γιατί εσύ έχεις δει?
-Βεβαίως! Μα πως είναι δυνατόν να είσαι τόσο ανόητος? Δεν βλέπεις? Είμαι μια γοργόνα! Είμαι το αποκύημα της έμπνευσης όλων αυτών που σου περιγράφω τόση ώρα. Και όλα αυτά χάριν του «ευ πίνειν»!
-Αααα μάλιστα! Ε πες το έτσι καλέ να καταλάβω! Γοργόνα λοιπόν! Τώρα εξηγούνται όλα!
-Εεεεεμ…τι σου λέω!-Τι να μου πεις? Κι εγώ που εδώ και ώρες νόμιζα πως συνομιλούσα με τη σαρδέλα στο πιάτο με την ποικιλία μπίρας…!!